Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ ΣΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΕΧΘΡΟ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΗΓΕΜΟΝΙΣΜΟΥ

Όχι αν,...αλλά πότε. Και τότε !!!...*


Του Ρούσσου Βρανά ,
rvranas@otenet.gr


Όχι αν,...
... αλλά πότε. Και τότε, ας μην πει κανείς πως δεν μας προειδοποίησαν. Πριν από λίγο καιρό, στο άρθρο της «Πρέπει να φύγουν όλοι», η Ναόμι Κλάιν έγραφε πως δεν θα αργήσουμε να ζήσουμε ταραχές σαν κι εκείνες που έζησε το 2002 η Αργεντινή. Γιατί οι άνθρωποι έχουν ήδη αρχίσει να αμφισβητούν το πολιτικό και οικονομικό σύστημα στους δρόμους.

Οι βετεράνοι...
... του Ιράκ, πριν καλά καλά επιστρέψουν στην πατρίδα τους, επιστρατεύονται και εκπαιδεύονται στην καταστολή ταραχών σε αμερικανικές πόλεις. Όμως αυτήν τη φορά ο εχθρός δεν θα είναι ένας μακρινός και άγνωστος Ιρακινός, αλλά ένας συμπολίτης τους, ένας άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Σε άρθρο του στο περιοδικό «Σάλον», ο Γκλεν Γκρίνγουολντ αποκαλύπτει πως η 1η Ταξιαρχία έχει ήδη αποσπαστεί στις δυνάμεις του υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας. Και επικαλείται τους «Τάιμς του Στρατού», που γράφουν: «Θα λάβουν νέα εκπαίδευση και θα χρησιμοποιήσουν όσα ήδη έμαθαν στην εμπόλεμη ζώνη, χωρίς να κινδυνέψουν να πυροβοληθούν την ώρα της δράσης. Γιατί θα κληθούν να βοηθήσουν στην καταστολή κοινωνικών ταραχών και στον έλεγχο του πλήθους». Παρά τις προσπάθειες του Ομπάμα, η κρίση δεν έχει φτάσει ακόμη στην κορύφωσή της. Χάνονται ολοένα και περισσότερες δουλειές. Κλείνουν ολοένα και περισσότερες επιχειρήσεις. Και οι αμερικανικές κατασταλτικές Αρχές ετοιμάζονται για ένα «καυτό» καλοκαίρι.

Για ένα «οργισμένο»...
... καλοκαίρι προετοιμάζεται και η Βρετανία, όπως δηλώνει στην «Γκάρντιαν» ο Ντέιβιντ Χάρτσορν, επιθεωρητής της μητροπολιτικής αστυνομίας του Λονδίνου. Περιμένει να επιστρέψει το φάσμα των μεγάλων ταραχών του 1980. Με μια διαφορά. Αυτήν τη φορά δεν θα βγουν στους δρόμους μόνο οι «ξυπόλητοι», αλλά και άνθρωποι της μεσαίας τάξης που δεν μπορούσαν ποτέ να φανταστούν πως θα κατέβαιναν κι αυτοί σε διαδηλώσεις, ώσπου έχασαν τις δουλειές τους, τα σπίτια τους και το κομπόδεμά τους. Ο επιθεωρητής Χάρτσορν λέει πως οι πρώτοι «στόχοι» που θα κινδυνέψουν από τις ταραχές θα είναι οι τράπεζες και οι πολυεθνι- κές. «Μπαίνουμε σε μια κρίσιμη περίοδο της παγκόσμιας πολιτικής και της παγκόσμιας οικονομίας», διαπιστώνει και ο Ουίλιαμ Ρις-Μογκ στους «Τάιμς του Λονδίνου». «Βλέπουμε πως η κρίση ασκεί πολιτικές και οικονομικές πιέσεις σε όλες τις κυβερνήσεις. Κατέστρεψε την οικονομία της Ισλανδίας και υποχρέωσε σε παραίτηση τον πρωθυπουργό. Διέσπασε την κυβέρνηση της Ουκρανίας. Εξόργισε τους Ιρλανδούς ψηφοφόρους. Και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι Βρετανοί Εργατικοί θα υποστούν τη χειρότερη ήττα τους από το 1997, αν όχι από το 1931. Την ίδια ώρα στη Γαλλία, ο στενότερος φίλος και συνεργάτης του Σαρκοζί, ο Ζακ Σεγκελά, προκαλεί τον λαό λέγοντας πως όποιος δεν έχει Ρόλεξ στα πενήντα του είναι αποτυχημένος».

Τέτοιοι...
... άνθρωποι διαχειρίζονται σήμερα τη μεγάλη κρίση του συστήματος. Άνθρωποι που προέρχονται από εκείνους ακριβώς τους κύκλους που προκάλεσαν το πρόβλημα. Πώς να μη βγαίνουν λοιπόν στους δρόμους τα θύματα του συστήματος; Δεν ελπίζουν πως οι σιαμαίοι αδελφοί του μπορεί να αλλάξουν κάτι στη ζωή τους.
_________________
* ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΑ: Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2009