«Είμαστε κοινωνικά κινήματα που παλεύουν σε όλα τα μέρη του κόσμου ενάντια στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, τον πόλεμο, το ρατσισμό, τη διαίρεση σε κάστες, τη φτώχεια, την πατριαρχία και όλες τις μορφές οικονομικής, ηθικής, κοινωνικής, πολιτικής, πολιτιστικής, σεξουαλικής και φυλετικής διάκρισης και αποκλεισμού. Παλεύουμε για την κοινωνική δικαιοσύνη, τη συμμετοχική δημοκρατία, τα οικουμενικά δικαιώματα και το δικαίωμα των λαών να αποφασίζουν για το μέλλον τους. Τασσόμαστε υπέρ της ειρήνης και της διεθνούς συνεργασίας, για μια βιώσιμη κοινωνία που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες των λαών για τροφή, στέγη, υγεία, εκπαίδευση, πληροφόρηση, ύδρευση, ενέργεια, δημόσια μέσα μεταφοράς και ανθρώπινα δικαιώματα. Είμαστε αλληλέγγυοι με τις γυναίκες που μάχονται την κοινωνική και πατριαρχική βία. Υποστηρίζουμε την πάλη των αγροτών, εργατών, των λαϊκών κινημάτων της πόλης και όλων αυτών που κινδυνεύουν άμεσα να στερηθούν τα σπίτια, τις δουλειές, τη γη και τα δικαιώματά τους. Είμαστε τα εκατομμύρια των ανθρώπων που διαδήλωσαν ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός».
(Απόσπασμα από τη Διακήρυξη του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ κατά της Παγκοσμιοποίησης, που έγινε στο Porto Alegre το 2003)
ΟΙ 5 ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ
ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ
ΔΡΑΣΗΣΤΩΝ ΛΑΩΝ (P.G.A)*.
1. Μία καθαρή απόρριψη του φεουδαρχισμού, του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού καθώς και όλων των εμπορικών συμφωνιών, των θεσμών και των κυβερνήσεων που προωθούν μία καταστροφική παγκοσμιοποίηση.
2. Μία καθαρή απόρριψη όλων των μορφών και συστημάτων κυριαρχίας και διάκρισης, όπως η πατριαρχία, ο ρατσισμός και ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός όλων των δογμάτων (και κάθε άλλη αντίστοιχη μορφή).
3. Μία στάση σύγκρουσης, γιατί δεν πιστεύουμε ότι το «lobbying» μπορεί να έχει μια σημαντική επίδραση πάνω στις τόσο πατριαρχικές και αντιδημοκρατικές οργανώσεις, για τις οποίες το διεθνές κεφάλαιο είναι ο μόνος πραγματικός και προσδιοριστικός παράγοντας της πολιτικής τους.
4. Μία πρόσκληση στην άμεση δράση και στην κοινωνική ανυπακοή, υπέρ των αγώνων των κοινωνικών κινημάτων, προοθώντας μορφές αντίστασης που μεγιστοποιούν το σεβασμό για τη ζωή και για τα δικαιώματα των καταπιεσμένων λαών, καθώς και στη δημιουργία τοπικών εναλλακτικών μορφών στον παγκόσμιο καπιταλισμό.
5. Μία οργανωτική φιλοσοφία που βασίζεται στην αποκέντρωση και στην αυτονομία.
_____________________
*Αναδημοσίευση από ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ:
http://www.kinimata.gr/pagosmio_k_k/9pagosmia-drasi-laon-pga/9pagosmia-drasi-laon-pga_1.html
5 σχόλια:
Πολύ θετική η πρωτοβουλία "δράσης κατά της παγκοσμιοποίησης".
Προσωπικά συντάσσομαι με τις 5 βασικές αρχές και με την διακήρυξη αρχών που αναρτήσατε.
Όμως πρέπει να γίνει ευρύτερα γνωστή και να μην είναι περιχαρακωμένη μέσα στο διαδίκτυο, γιατί δεν είναι όλοι μέσα στο ίντερνετ και με το υπολογιστή μπροστά τους.
Δεν ξέρω βέβαια τις πρωτοβουλίες που έχουν αναλάβει σε επίπεδο κοινωνίας και ίσως όλα να "θέλουν το χρόνο τους και τον τρόπο τους", αλλά νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί αγανακτισμένοι από το σύστημα που δεν εμπνέει πιά και μόνο τυρανικό μπορεί να χαρακτηρισθεί.
Και αφού λοιπόν, μερικοί δεν έχουμε ηττηθεί ακόμα και αφού έχουμε κοινές ανησυχίες, γιατί δεν ενεργοποιούμαστε "εν τη πράξει"?
Να αντισταθούμε προτείνοντας τρόπους διεξόδου και νέα οράματα, γιατί δεν αρκεί να αναρωτιόμαστε και να διαπιστώνουμε μόνο...
Φιλικά
Μαίρη
Αγαπητή μου Μαίρη,
έχεις τόσο δίκιο στις διαπιστώσεις σου, που δεν μπορεί κανένας να προσθέσει κάτι. Είναι αλήθεια, πως το Διαδίκτυο, από χώρος ελεύθερης έκφρασης, μπορεί να λειτουργεί ταυτόχρονα και ως χώρος αποκοπής από την υπόλοιπη κοινωνία, χωρίς τη συμμετοχή της οποίας, δεν μπορεί τίποτα θετικό να συμβεί.
Το ζητούμενο , λοιπόν, είναι η σύνδεση των δύο χώρων, που σημαίνει περισσότερη κοινωνία στο Διαδίκτυο και αναζήτηση τρόπων εξόδου, του διαλόγου που γίνεται στο Διαδίκτυο, προς την κοινωνία.
Πως θα συμβεί κάτι τέτοιο στην πράξη με απασχολεί κι' εμένα, πάντως, νομίζω, όχι με κομματική στράτευση, όπως επιχειρούν κάποιοι 'αξιωματούχοι', ή υποψήφιοι αξιωματούχοι, που στήνουν προσωπικά ή κομματικά προπαγανδιστικά διαδικτυακά μαγαζάκια, λένε τη δική τους «μοναδική» αλήθεια, αλλά δεν επιτρέπουν στους επισκέπτες τους να καταθέσουν τις απόψεις τους, παρά μόνο «στα μέλη του club”.
Χρειάζεται, όσοι ‘απροσκύνητοι' ψάχνουμε να δούμε πέρα από τη μύτη μας, να αναπτύξουμε μιά νέα συλλογικότητα , που θα απευθύνεται υπεύθυνα και πειστικά, ταυτόχρονα, τόσο διαδικτυιακά, όσο και 'παραδοσιακά' στην Όλη κοινωνία.
Πιστεύω πως κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, θα πάρουν κάποιοι την πρωτοβουλία για μια σύσκεψη διαφορετική από αυτές που ανεπιτυχώς επιχειρήθηκαν. Προφανώς κι' αυτό, όπως παρατηρείς, θέλει το χρόνο και τον τρόπο του.
Όσο, όσοι από τους τόσους που συμμετέχουμε στη μπλογκόσφαιρα, εκφραζόμαστε ελεύθερα και έξω από σκοπιμότητες και διασταυρώνουμε ελεύθερα τις απόψεις μας, τόσο συμβάλουμε στην ωρίμανση της διαμόρφωσης σύγχρονων, μικρών διαδικτυακών συλλογικοτήτων, κάτι σαν διαδικτυακές γειτονιές, ή εργαστήρια σκέψης, τα οποία στην πορεία μπορεί να εξελιχθούν σε κίνημα αφύπνισης, ανατροπής και δημιουργίας ενός καλύτερου κόσμου.
Μόνο που δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως μεταξύ βιολογικού και ιστορικού κύκλου υπάρχει κάποια σημαντική διαφορά, γι’ αυτό και την ιστορία της Ανθρωπότητας τη γράφουν οι «σκυταλοδρομίες των γενεών».
Ευχαριστώ για την επίσκεψη και τον καίριο προβληματισμό που , όπως πάντα, με διξιότητα κατάθεσες, ως προσάναμμα για διάλογο.
Όσον αφορά τη διακήρυξη και τις αρχές του κινήματος κατά της παγκοσμιοποίησης, νομίζω, πως «κατ’ αρχήν» δεν έχουμε λόγο να τις αμφισβητήσουμε. ‘Έχουμε όμως κάθε λόγο να απαιτήσουμε να ρίξουν περισσότερο φως στις αιτίες της καπιταλιστικής παρακμής και της περιπέτειας της Ανθρωπότητας και να τολμήσουν να γίνει πιο συγκεκριμένος ο αντικαπιταλιστικός-οικουμενικός-ουμανιστικός χαρακτήρας του αγώνα, διαφορετικά κάποιοι «ψαρεύουν στα θολά νερά»…με δόλωμα τη σοσιαλδημοκρατία…
Να είσαι καλά
Κώστας Λάμπος
Kε Λάμπο, είμαι απόλυτα σύμφωνη και
"ΝΑΙ"..να περιμένουμε το πλήρωμα του χρόνου για να αποδείξουν οι συντάκτες και δημιουργοί του παγκόσμιου κινήματος κατά της παγκοσμιοποίσης , ότι οι προθέσεις τους είναι αγαθές.
Το συγκεκριμένο δε που είπατε ..." κομματική στράτευση, όπως επιχειρούν κάποιοι 'αξιωματούχοι', ή υποψήφιοι αξιωματούχοι, που στήνουν προσωπικά ή κομματικά προπαγανδιστικά διαδικτυακά μαγαζάκια, λένε τη δική τους «μοναδική» αλήθεια, αλλά δεν επιτρέπουν στους επισκέπτες τους να καταθέσουν τις απόψεις τους, παρά μόνο «στα μέλη του club”.
Χρειάζεται, όσοι ‘απροσκύνητοι' ψάχνουμε να δούμε πέρα από τη μύτη μας, να αναπτύξουμε μιά νέα συλλογικότητα , που θα απευθύνεται υπεύθυνα και πειστικά, ταυτόχρονα, τόσο διαδικτυιακά, όσο και 'παραδοσιακά' στην Όλη κοινωνία."... ΕΔΩ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΠΟΣΟΣ ΣΥΜΦΩΝΩ..εκφράσατε ακριβώς αυτά που σκέφτηκαμε μερικοί που κάναμε αυτήν την κίνηση με το διαδίκτυο. Ο πόλεμος που "φάγαμε" ήταν απερίγραπτος , αλλά αντέξαμε και προχωράμε σιγά σιγά και προσπαθούμε να καταλάβουν κάποιοι ότι εμείς είμαστε σοσιαλιστές αλλά χωρίς όρια και αποκλεισμούς.Είναι κάτι που βλέπω να το υιοθετεί και να το προωθεί ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ , όμως κάποιοι δίπλα του κοιτάνε να χειραγωγήσουν ή και να απαξιώσουν την πρόθεσή του.Όμως και αυτός για να θεωρείται υπεύθυνος ,να μην μας απογοητεύσει και να μην είναι όλα αυτά που λέει "φούμαρα" , θα πρέπει να ξεκαθαρίσει τι λέει... λέει διαχείριση του ήδη διαμορφωμένου πολιτικού τοπίου?... τότε δεν συμφωνώ!..
Λέει αλλαγή με στόχο μιά ελεύθερη και ανθρώπινη κοινωνία?... τότε λέω ΝΑΙ ανεπιφύλακτα...
Ακόμα δεν έχω "ακούσει" καθαρά τι λέει..και οι "αγαθές προθέσεις" του θα πρέπει να εκδηλωθούν με δράσεις...και αυτές ακόμα δεν τις έχω δεί.Τώρα σχετικά με αυτές τις ψιλοαλλαγές που κάνει δεν είμαι ικανοποιημένη.
Δεν προτείνω "επανάσταση λαέ" , προτείνω συσπείρωση και δράση.
Κια όρεξη έχουμε και αντάλλαγμα δεν περιμένουμε και υποψήφιοι πουθενά δεν είμαστε και ούτε ονειρευόμαστε να γίνουμε ...άρα δεν κινδυνεύουν από μας , μόνο να πάρουν έχουν , δεν θα μας δώσουν τίποτα.
Αγαπητή μου Μαίρη,
όποιος τολμάει να πει ελεύθερα τις απόψεις του, είναι ύποπτος ότι τα βάζει με τα παντός είδους ιερατεία, τα οποία με τη σειρά τους τον αντιμετωπίζουν ως εχθρό ή ως "εν δυνάμει" εχθρό, ακόμα και ως «εχθρό του Λαού». Αυτή , λοιπόν, η εμπειρία σας, ως "πολίτες ενεργοί", είναι απόδειξη πως βρίσκεστε στο σωστό δρόμο. Να αρχίστε να αμφιβάλετε γι' αυτό , όταν τα ιερατεία και οι διάφοροι 'σφουγγοκολάρειοι-αξιωματούχοι', αρχίσουν να σας κολακεύουν.
Τώρα, όσο για τις προθέσεις του Γιώργου Παπανδρέου έχω να πω, πως δεν πρέπει να περιμένουμε να ξεπεράσει τον εαυτό του, ως γόνου μιάς πολιτικής οικογένειας με τη συγκεκριμένη ιστορία, αλλά και ως "αρχηγού" ενός κόμματος παραγόντων-εκπροσώπων οργανωμένων και αντικειμενικά συγκρουόμενων συμφερόντων, που ασχολούνται με την πολιτική για την άμεση εξυπηρέτησή τους και άρα το βασικό ενδιαφέρον τους είναι να κερδίσουν τις κάθε φορά επόμενες εκλογές και βασικά υπουργεία.
Εκείνο που εμείς περιμένουμε από το Γιώργο Παπανδρέου και νομίζω το περιμένει και η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας είναι να πετύχει το ελάχιστο, για σήμερα όμως πολύ σημαντικό, που είναι το ξεπέρασμα της πολυδιάσπασης των αντιδεξιών δυνάμεων της ελληνικής κοινωνίας στη μορφή της Μεγάλης Αριστεράς, όχι όμως ως διαχειριστή της καπιταλιστικής εξουσίας, αλλά ως δύναμη προοδευτικού μετασχηματισμού της ελληνικής κοινωνίας.
Το επόμενο βήμα, αυτό της σταδιακής κατάργησης του καπιταλισμού και της ταυτόχρονης ανοικοδόμησης ενός καλύτερου κόσμου, θα το αντιμετωπίσει η ίδια η κοινωνία, στη βάση της νέας γνώσης, της νέας συνείδησης, των νέων δυνατοτήτων και των νέων οραμάτων.
Το λάθος του Γιώργου Παπανδρέου, είναι νομίζω, ότι αυτό το εγχείρημα το επιχειρεί σε επίπεδο κορυφής και όχι σε επίπεδο κοινωνίας. Οι κομματικές νομενκλατούρες της λεγόμενης παραδοσιακής, αλλά και της επίσης λεγόμενης ανανεωτικής ή εκσυγχρονιστικής "Αριστεράς", δεν αισθάνονται άνετα σε μιά Μεγάλη Αριστερά ή Κεντροαριστερά και στο βαθμό που διατηρούν κάποια κοινωνική αναφορά θα αντιδρούν στη συγκρότηση αυτής της αντιδεξιάς-αντικαπιταλιστικής δύναμης, προσφέροντας προφανώς υπηρεσίες σ’ εκείνους που χρηματοδοτούν την εκλογή τους, τους προσφέρουν «αναγνωρισιμότητα» και δίνουν τις «ευλογίες» τους να ψηφιστούν από πιστούς και οπαδούς τους.
Θεωρώ πως ο Γιώργος Παπανδρέου έπρεπε να υπερκεράσει τις νομενκλατούρες, να υιοθετήσει μια ριζοσπαστική αντικαπιταλιστική-σοσιαλιστική πολιτική και να ζητήσει τη στήριξη της ελληνικής κοινωνίας για τη Μεγάλη Ανατροπή, κίνηση που θα ανάγκαζε τις κομματικές νομενκλατούρες να βγουν στο περιθώριο, ή να αναδιπλωθούν και να ακολουθήσουν.
Αντίστοιχο προηγούμενο είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος με αποφασιστικές κινήσεις ανάτρεψε το πολιτικό σκηνικό της μεταπολίτευσης και έφερε την Αλλαγή, η οποία δυστυχώς δεν ευτύχησε να εξελιχθεί σε Μεγάλη Αλλαγή, γιατί "τα παιδιά στην εξουσία", έπαθαν vertigo, ξέχασαν το σοσιαλισμό, σύντομα ξέχασαν και την κοινωνία, αφέθηκαν στη "γλυκιά γοητεία της μπουρζουαζίας" και έγιναν λομπίστες του πολιτικού χρήματος, προκαλώντας την οργή των εργαζόμενων κοινωνικών τάξεων.
Στο Γιώργο Παπανδρέου έγραψα κάποτε, πως «ο παππούς σου τόλμησε ως αστός Δημοκράτης, ο πατέρας σου τόλμησε ως ριζοσπάστης σοσιαλιστής, εσύ δεν πρέπει να κάνεις ένα βήμα παραπέρα;». Και ως Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αλλά και ως Πρόεδρος της «Σοσιαλιστικής Διεθνούς» είχε τη χρυσή ευκαιρία να κάνει την υπέρβαση και να τολμήσει να ρίξει τους προβολείς πέρα από τη σοσιαλδημοκρατία και το χρεοκοπημένο τριτοτεταρτοδιεθνιστικό μοντέλο και να καλέσει την κοινωνία σε ένα Κίνημα της Μεγάλης Ανατροπής. Δυστυχώς δεν το τόλμησε. Ψέλλισε κάποια στιγμή κάτι για «Ουμανιστική Αριστερά», αλλά πέραν «τούτου ουδέν».
Το συμπέρασμα είναι , ότι ο Γιώργος Παπανδρέου δεν τόλμησε το μέγιστο, αλλά και το ελάχιστο που τόλμησε το τόλμησε σε συμβιβασμό με το πολιτικό μανδαρινάτο και συνεπώς χωρίς την κοινωνία, πράγμα που προδικάζει την αποτυχία του εγχειρήματος.
Θα χαρούμε ιδιαίτερα αν τα γεγονότα μας διαψεύσουν.
Σε κάθε περίπτωση όμως, το όραμα για τη Μεγάλη Ανατροπή στην προοπτική ενός Οικουμενικού Ουμανιστικού Πολιτισμού παραμένει στρατηγικός στόχος πρώτης προτεραιότητας για την Ανθρωπότητα και για την κατά περίπτωση κοινωνία, η οποία κάποια στιγμή θα μπει στο προσκήνιο ως αυτοπροσδιοριζόμενη δύναμη Αλλαγής.
Να είσαι καλά
Κώστας Λάμπος
Aγαπητέ κ.Λάμπο, Καλησπέρα και Χρόνια Πολλά!
Πράγματι και στην "ύστατη μάχη" που δόθηκε μέσα στο κόμμα, μεταξύ των δυνάμεων της αμετροέπειας και της αλαζονικής συμπεριφοράς των πρωτοκλασάτων με τις δυνάμεις της σοβαρής και συγκροτημένης παρουσίας του κοινωνικού Πασόκ...νικητές ήταν οι πρώτοι (κατά την άποψή μου πάντα).
Και μετά την ύστατη μάχη, η ψυχική συντριβή των οπαδών και ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ φάνηκε για ένα μικρό χρονικό διάστημα, αλλά για την "τιμή των όπλων" δείξαμε ότι ανακάμπτουμε και ταυτόχρονα μέσα στα blogs δεν κάνουμε πολιτική, αλλά στεκόμαστε σε επί μέρους ειδήσεις που μας πλασσάρουν τα ΜΜΕ.
Μερικοί δε,πιάσαν και την "καλή"!
Κάνανε κάτι συνεργασίες - για το καλό του κόμματος ΠΑΝΤΑ(?)- και σηκώσανε λευκή σημαία σε δηλωμένα αντισοσιαλιστικά έντυπα...δηλωμένα από τον πρότερο βίο τους.
Πως μπορούν μετά από αυτό, να εμπνευστούν οι εργαζόμενοι που αισθάνονται με την πλάτη στον τοίχο?
Πως μπορούν να διεκδικήσουν εγγυήσεις για ένα φιλολαικό από δω και μπρός ΠΑΣΟΚ?
Με φαντασιώσεις και με φραστικές υποσχέσεις ..δεν γίνεται δουλειά και το μόνο που θα επιτυγχάνεται θα είναι να "βολεύονται" μερικοί μερικοί..χωρίς να μπορούν να πείσουν τις όποιες υγιείς δυνάμεις έχουν απομείνεινα βάλουν πλάτη και να ξεκολλήσει το ΠΑΣΟΚ από το βούρκο.
Γιατί μετά την έλλειψη προοπτικής επανάκαμψης, έρχεται η γενικευμένη απαξίωση.
Θα κάνω λοιπόν μιά πρόταση μέσα από το blog σας, επειδή αισθάνομαι ότι είμαστε σε έναν σταθερό δρόμο για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας και επειδή δεν μας αγγίζουν τα οποιαδήποτε υποκατάστατα του συστήματος...ως συνεργαζόμενες οργανώσεις , να συντάξουμε μιά κοινή - ανοιχτή επιστολή, προς τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, στην οποία αφού του εκθέσουμε τις όποιες απόψεις μας, να του ζητήσουμε να μας εκθέσει και τις δικές του σχετικά με την παγκοσμιοποίηση, σχετικά με τις θέσεις του και τις κινήσεις του για την δημιουργία μιάς αριστεράς η οποία θα εξυπηρετεί συγκεκριμένα κοινωνικά προβλήματα , σχετικά με τον τρόπο που πιστεύει ότι θα επιτύχει τους κοινωνικούς στόχους αυτούς, όχι υπό μορφήν ανούσιου τηλεοπτικού debate, αλλά με συγκροτημένο πολιτικό λόγο που θα τον φέρει προ πραγματικών διλημμάτων και θα τον "υποχρεώσεϊ"
να απαντήσει.
Φυσικά , αν συμφωνείτε... και όλα αυτά να γίνουν ενυπόγραφα και να παραδοθούν και ιδιοχείρως και μέσω διαδικτύου.
Αν το θεωρείτε υπερβολικό ή ανούσιο, δεν υπάρχει πρόβλημα, δεν το κάνουμε! Θα βρούμε άλλους τρόπους...
Φιλικά
Μαίρη
Δημοσίευση σχολίου