Η Αφρική λέει όχι και το εννοεί

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗ

MONTHLY REVIEW

http://www.monthlyreview.gr/antilogos/greek/diktuo/arxeio_sxoliwn/fullstory_html?obj_path=docrep/docs/diktuo/20080110_01/gr/html/index


Η Αφρική λέει όχι και το εννοεί

του IGNACIO RAMONET
(09/01/2008)




Συνέβη το απίστευτο, προς μεγάλη δυσφορία της υπεροπτικής Ευρώπης. Η Αφρική, η οποία είναι τόσο φτωχή που θα συμφωνούσε σε οτιδήποτε, είπε όχι με επαναστατική υπερηφάνεια. Όχι στον ζουρλομανδύα των Συμφωνιών Οικονομικής Συνεργασίας (EPA), όχι στην πλήρη φιλελευθεροποίηση του εμπορίου, όχι στις πιο τελευταίες εκδηλώσεις των αποικιακών συμφωνιών.

Συνέβη το Δεκέμβριο στη δεύτερη Σύνοδο ΕΕ-Αφρικής στη Λισαβόνα, όπου ο κύριος στόχος ήταν να εξαναγκασθούν οι αφρικανικές χώρες να υπογράψουν νέες εμπορικές συμφωνίες μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2007, σε συμφωνία με τη συνθήκη του Κοτόνου του 2000, τερματίζοντας τις συμφωνίες του της Λομέ του 1975. Κάτω από αυτές, αγαθά από τις πρώην αποικίες της Αφρικής, της Καραϊβικής και του Ειρηνικού εισάγονταν στην ΕΕ σχεδόν χωρίς δασμούς, εκτός από προϊόντα όπως η ζάχαρη, το κρέας και οι μπανάνες που δημιουργούσαν προβλήματα στους Ευρωπαίους παραγωγούς. Ο Π.Ο.Ε επέμενε ότι έπρεπε να καταργηθούν αυτές οι προτιμησιακές ρυθμίσεις ή να αντικατασταθούν με εμπορικές συμφωνίες βασισμένες στην αμοιβαιότητα, ισχυριζόμενος ότι αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουν να συνεχίσουν οι αφρικανικές χώρες να απολαμβάνουν διαφορετική μεταχείριση. Η ΕΕ προωθούσε ένα ολοκληρωτικά ελεύθερο εμπόριο με τη μορφή των ΕΡΑ. Έτσι οι 27 ζήτησαν από τις χώρες της Αφρικής, της Καραϊβικής και του Ειρηνικού, να επιτραπεί στα προϊόντα και στις υπηρεσίες της ΕΕ να μπαίνουν στις αγορές τους αδασμολόγητα [1].

Ο πρόεδρος της Σενεγάλης, Αμντουλάγιε Γουέηντ, απέρριψε αυτές τις τακτικές επίδειξης ισχύος, αρνήθηκε να υπογράψει και αποχώρησε. Ο Θάμπο Μπέκι της Νότιας Αφρικής υποστήριξε αμέσως τη στάση του και η Ναμίμπια αποφάσισε επίσης να μην υπογράψει (με γενναιότητα, στο βαθμό που μια αύξηση των δασμών της ΕΕ θα κάνει αδύνατη για τη Ναμίμπια την εξαγωγή ή τη συνέχιση της παραγωγής βοδινού κρέατος). Ακόμα και ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος είχε κάνει ατυχείς δηλώσεις στο Ντακάρ τον Ιούλιο 2007 [2], υποστήριξε τις χώρες οι οποίες αντιτέθηκαν σθεναρότερα σε αυτές τις συμφωνίες, λέγοντας ότι είναι υπέρ της παγκοσμιοποίησης αλλά όχι υπέρ της λεηλασίας των χωρών [3].

Οι ΕΡΑ ξεσήκωσαν μεγάλη δημόσια αναταραχή. Κοινωνικά κινήματα και συνδικάτα, νότια της Σαχάρας κινητοποιήθηκαν εναντίον τους. Και αυτή η αντίθεση έφερε καρπούς: η Σύνοδος κατέληξε σε αποτυχία. Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο υποχρεώθηκε να υποχωρήσει και να αποδεχθεί την έκκληση των αφρικανικών χωρών για περαιτέρω συζητήσεις. Υποσχέθηκε ότι οι διαπραγματεύσεις θα τελειώσουν τον Φεβρουάριο.

Αυτή η καθοριστική νίκη είναι ένα άλλο σημάδι ότι τα πράγματα βελτιώνονται στην Αφρική. Τα προηγούμενα χρόνια, οι αιματηρές συγκρούσεις διευθετήθηκαν, αφήνοντας μόνο το Νταρφούρ, τη Σομαλία και το Ανατολικό Κονγκό. Η δημοκρατική πρόοδος έχει ισχυροποιηθεί και οι τοπικές οικονομίες ευημερούν κάτω από την καθοδήγηση μιας νέας γενιάς ηγετών, παρά τις κοινωνικές ανισότητες.

Η Αφρική έχει αποκτήσει άλλο ένα πλεονέκτημα με τη μορφή των μαζικών κινεζικών επενδύσεων. Η Κίνα θα ξεπεράσει την ΕΕ ως ένας από τους κυριότερους προμηθευτές της ηπείρου και θα αμφισβητήσει τις ΗΠΑ ως ένας σημαντικός πελάτης της Αφρικής, από το 2010. Η εποχή που η Ευρώπη μπορούσε να επιβάλλει καταστροφικά προγράμματα δομικών έχει παρέλθει από μακρού. Αρκετά υπέφερε η Αφρική.



--------------------------------------------------------------------------------

Περισσότερα:


http://mondediplo.com/