Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010

OFFSHORE CAPITALISM, Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΦΑΝΤΑΣΜΑ



Το  (προκλητικό) φαινόμενο 
των offshore εταιριών

Φοροδιαφυγή μέσα 
από την επιλεκτική  
προσέλκυση κεφαλαίων

Γράφει ο Σταύρος Κυριαζής



Τον τελευταίο καιρό, έχει αναδειχθεί σε κάποιο βαθμό το ζήτημα των offshore εταιριών, με σκοπό να  αποδειχθεί ότι αποτελούν μεγάλη πηγή φοροδιαφυγής. Είναι επόμενο να θεωρηθούν και ως ευκαιρία αναζήτησης προσθέτων πηγών, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν τα ελλείμματα των χωρών, αφού είναι κοινώς αποδεκτό ότι –εκτός των άλλων στρεβλώσεων και παρενεργειών οικονομικής φύσεως– παράγουν και κοινωνικές αδικίες. Για να μην χρεώνουμε όμως όλα τα κακά της φοροδιαφυγής και του γνωστού φαινομένου της «αποδήμησης κεφαλαίων» μόνο στις off shores εταιρίες, θα πρέπει να μην παραλείπουμε να αναφερόμαστε και σε άλλα οικονομικά καθεστώτα, τα οποία με στόχο την προσέλκυση κεφαλαίων, επιλεκτικά σε κάποιες χώρες, παράγουν ουσιαστικά το ίδιο αποτέλεσμα (μέσα από την προκλητικά ευνοϊκή φορολόγηση κεφαλαίων).
Οποιαδήποτε χώρα, που παρέχει πλεονεκτήματα σε θέματα παγκόσμιων φορολογικών προγραμμάτων –είτε ως χώρος συναλλαγών είτε ως χώρος φύλαξης για τα κεφάλαια διεθνών εταιρειών– μπορεί κατά τινα τρόπο, να θεωρηθεί ως «Διεθνές Υπεράκτιο Οικονομικό Κέντρο».



Σε παγκόσμια κλίμακα, μέσα από τις offshore εταιρείες διακινείται περίπου το 50% του παγκόσμιου κύκλου εργασιών. Είναι ενδεικτικό ότι σύμφωνα με μία έρευνα του 1998 που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «The Guardian»[1], πάνω 6 τρισεκατομμύρια δολάρια Η.Π.Α. ήταν επενδεδυμένα σε εξωχώρια οικονομικά κέντρα, ποσό μεγαλύτερο από το ΑΕΠ όλων των χωρών (εκτός Η.Π.Α.).
Επίσης, συνηθίζεται για κάθε σημαντική επιχείρηση στην Ευρώπη καθώς και στα μεγαλύτερα ονόματα της βιομηχανίας των Η.Π.Α., να διατηρούν υπεράκτιες διαδικασίες. Η Boeing, η Firestone, η Exxon, η Monsanto, είναι μερικές από αυτές. Από τις μεγάλες τράπεζες, η Goldman Sachs, η Rothschild, η Morgan Stanley, οι Lloyds, η Barclays και η Gredit Suisse, διατηρούν υπεράκτιες εγκαταστάσεις. Είναι ευνόητο, ότι κατ’ αυτό τον τρόπο ενθαρρύνεται η φοροδιαφυγή, αφού τα κεφάλαια «μεταναστεύουν», προκειμένου να αποφύγουν τη συνεισφορά στα φορολογικά βάρη των χωρών στις οποίες δημιουργούνται –και επομένως στην ανάπτυξή τους– προκαλώντας σχετικές ανισορροπίες.

Ενδεικτικά, αναφέρονται δύο (2) παραδείγματα χωρών –Ελβετία, Βρετανία– που έχουν θεσπίσει ειδικό καθεστώς φορολόγησης για τα ξένα κεφάλαια (δηλαδή ευνοϊκότερο σε σχέση με εκείνο για τους πολίτες τους) και τρία (3) παραδείγματα χωρών-μελών της Ε.Ε. –Κύπρος, Λουξεμβούργο και Ιρλανδία–  που διατηρούν μεγάλο αριθμό off shores.

1. ΕΛΒΕΤΙΑ Η Ελβετία είναι πιθανώς το πιο γνωστό παράδειγμα ενός πολύ εξελιγμένου καθεστώτος το οποίο λόγω σειράς ιστορικών, εμπορικών και νομικών παραγόντων έχει γίνει από τα γνωστότερα «Διεθνή Οικονομικά Κέντρα». Παράγοντες πολιτικοί, οικονομικοί, νομισματικής σταθερότητας, νόμοι περί τραπεζικού απορρήτου και εξαίρεση στη φορολόγηση κερδών που επαναπατρίζονται από ξένες θυγατρικές εταιρείες ή υποκαταστήματα, έχουν συμβάλει στο να κάνουν την Ελβετία «Διεθνές Οικονομικό Κέντρο», παρά το γεγονός ότι τα επίπεδα φορολογίας των ομοσπονδιών των καντονιών και των δήμων ξεπερνούν το 40%.
2. ΒΡΕΤΑΝΙΑ Υπάρχουν Διεθνή Οικονομικά Κέντρα που ενώ επιβάλλουν φόρους στο εισόδημα γενικά, έχουν δημιουργήσει ειδικά προγράμματα που ευνοούν ορισμένες τάξεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Βρετανία, που προσφέρει σε μη κατοίκους της ιδιαίτερα ευνοϊκά προγράμματα.
3. ΚΥΠΡΟΣ Μέχρι το 2002, είχαν εγγραφεί συνολικά περισσότερες από 45.000 εταιρείες διεθνών δραστηριοτήτων (ΕΔΔ) με σκοπό τη διεύθυνση και τον έλεγχο επιχειρηματικών δραστηριοτήτων εκτός Κύπρου και περίπου 11.800 ναυτιλιακές εταιρείες με σκοπό την εγγραφή πλοίων υπό Κυπριακή σημαία[2]. Από αυτές ποσοστό 81% προέρχονται από την Ευρώπη, ενώ ποσοστό 9% προέρχονται από τις ΗΠΑ και τον Καναδά. Σημειώνεται ότι περισσότερες από 15.000 ΕΔΔ είναι πλήρως δραστηριοποιημένες στη Διεθνή αγορά[3]. Από αυτές 1.200 απασχολούν προσωπικό και διατηρούν πλήρη γραφεία στην Κύπρο[4]. Σημαντικό ήταν κατά το 2002, το εισόδημα της Κύπρου σε ξένο συνάλλαγμα από την λειτουργία των εταιρειών διεθνών δραστηριοτήτων το οποίο ανήλθε σε 668 εκ. ευρώ και αποτελούσε το 6,6% του ΑΕΠ. Στο ποσό αυτό σημαντική ήταν η συνεισφορά του τομέα διαχείρισης πλοίων, η οποία υπολογίζεται σε 30%[5]. Το 2001, το εισόδημα της Κύπρου σε ξένο συνάλλαγμα από την λειτουργία των εταιρειών διεθνών δραστηριοτήτων και ναυτιλιακών δραστηριοτήτων ανήλθε σε 500 εκατ. δολάρια και αποτελούσε το 5% του Α.Ε.Π. Από το ποσό αυτό ποσοστό 29% προήλθε από εταιρείες στον τομέα της διαχείρισης πλοίων[6]. Πέραν τούτου, χωρίς τις υπεράκτιες εταιρείες ορισμένοι επαγγελματικοί κλάδοι, όπως δικηγόροι, λογιστές, μηχανικοί και σύμβουλοι επιχειρήσεων, θα αντιμετώπιζαν εντονότατο πρόβλημα απασχόλησης, με μοναδική εναλλακτική δυνατότητα τον παραδοσιακό δρόμο της μετανάστευσης.
Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πηγές[7], κάθε χρόνο παραχωρούνται από το κράτος ενισχύσεις που ξεπερνούν ετήσια τα 100 εκατομμύρια κυπριακές λίρες προς υπεράκτιες επιχειρήσεις διεθνών δραστηριοτήτων. Πρόκειται για δημόσιες ενισχύσεις που χορηγούνται με έμμεσο τρόπο, όπως είναι η μορφή της φοροαπαλλαγής.
4. ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟ Στο Λουξεμβούργο, που φιλοξενεί τις περισσότερες σε όλο τον κόσμο εταιρείες συμμετοχών (holding companies), η φορολογία είναι 0,2% επί των κερδών. Αυτές οι εταιρείες συμμετοχών δεν ασκούν καμία δραστηριότητα μέσα στα όρια του Λουξεμβούργου, απλώς αποτελούν θεματοφύλακες συμμετοχών που έχουν οι βασικοί τους μέτοχοι ανά τον κόσμο. Στη φορολογία εισοδήματος νομικών προσώπων, βασικός φορολογικός συντελεστής ορίζεται στο 37,5%, μέρος του οποίου καλύπτει αυτοδιοικητικές ανάγκες (10% δημοτικοί φόροι και 4% στο ταμείο ανεργίας). Σε αυτόν προστίθεται φόρος 0,5% επί των ιδίων κεφαλαίων, ως φόρος καθαρής περιουσίας.
Παρ’ όλα αυτά, οι εταιρείες συμμετοχών (holdings) βρίσκονται σε προνομιακό καθεστώς. Συγκεκριμένα, δεν υπόκεινται σε φορολογία εισοδήματος (η απαλλαγή ισχύει και για τις υπεραξίες από τις μεταβιβάσεις μετοχών).
5. ΙΡΛΑΝΔΙΑ Η Ιρλανδία –πλήρες μέλος της Ε.Ε. – στηρίζει μεγάλο μέρος της ανάπτυξής της στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων. Η χώρα έχει ορίσει δύο ζώνες χαμηλής φορολογίας, του Δουβλίνου (που αποτελεί και υπεράκτιο διεθνές κέντρο) και του Shannon (που είναι τοπικής κυρίως σημασίας).
Η ιδιαιτερότητα της Ιρλανδίας είναι ότι μέσω των επιχειρηματικών κινήτρων, προσπάθησε να περιορίσει οικονομικά φαινόμενα με κοινωνικές επιπτώσεις –όπως αυτό της ανεργίας– με μειωμένους συντελεστές εισοδήματος της τάξης του 10% στα μη διανεμόμενα κέρδη των επιχειρήσεων. Πολλές διεθνείς τράπεζες δραστηριοποιούνται στην χώρα, ενώ οι σύγχρονες υποδομές και η υψηλή ποιότητα του τομέα των υπηρεσιών, οδήγησαν πολλές πολυεθνικές εταιρείες –ιδίως των ΗΠΑ– να εγκαταστήσουν το ευρωπαϊκό κέντρο δραστηριοτήτων τους σε αυτήν.

Παρακολουθώντας ιστορικά το φαινόμενο των offshore εταιρειών στην Ελλάδα, διαπιστώνει κανείς ότι αυτές συστήνονται εξ αντικειμένου από τον εφοπλιστικό κόσμο και στη συνέχεια περνούν και στους λοιπούς επιχειρηματικούς τομείς. Σήμερα η επέκταση του φαινομένου και ιδιαίτερα με την παγκοσμιοποίηση της οικονομίας και την άνθηση της χρηματιστηριακής αγοράς, έχει διαμορφώσει ένα άλλο πεδίο όπου και ο μικροϊδιοκτήτης της μεσαίας οικονομικής τάξης αναζητεί την ένταξή του σε αυτό το μυστηριώδες καθεστώς, πολλές φορές ακόμα μη γνωρίζοντας καν λεπτομέρειες για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά του.
Το φαινόμενο έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις που επηρεάζουν ευθέως το φορολογικό μας σύστημα. Ασφαλώς δεν είναι Ελληνικό φαινόμενο και δεν επηρεάζει μόνο το δικό μας σύστημα, αλλά είναι παγκόσμιο φαινόμενο που στρέφεται κατά των φορολογικών συστημάτων όλων των κρατών, πλην βεβαίως εκείνων που φιλοξενούν αναπτύσσουν και εκμεταλλεύονται τα προνομιακά αυτά φορολογικά καθεστώτα.
Το καθεστώς των offshore εταιρειών δεν είναι τίποτα άλλο, από μία επινόηση για την αποφυγή της καταβολής φόρων ή μείωσης αυτών. Είναι μία απροκάλυπτη συνταγή για το πως να "φοροαποφεύγετε", η οποία σε άλλες περιπτώσεις εξελίσσεται στο πως να "φοροδιαφεύγετε" ή πως να "ξεπλένετε χρήμα".

Γιατί όλες αυτές οι οικονομικές μονάδες διατηρούν υπεράκτιες δραστηριότητες;
Ο λόγος είναι απλός. Επειδή τα μερίσματα που αφορούν κέρδη που προέρχονται εκτός της χώρας –υπεράκτιας δικαιοδοσίας– είναι αφορολόγητα και επειδή οι τόκοι των καταθέσεων είναι και αυτοί αφορολόγητοι.
Από την άλλη πλευρά, τα κέρδη των χωρών «φορολογικών παραδείσων» είναι ιδιαίτερα σημαντικά, αφού τα μισά από τα Κυβερνητικά εισοδήματα στα νησιά Virgin, στα νησιά Cayman και στο Jersey προέρχονται από υπεράκτιες οικονομικές υπηρεσίες.[8]
Μία σαφής ένδειξη της ταχύτητας με την οποία αυξάνονται οι υπεράκτιες δικαιοδοσίες είναι και τα ποσά των κεφαλαίων που «κατοικούν» υπεράκτια. Το 1989 κατατέθηκαν σε υπεράκτια κεφάλαια λιγότερο από 500 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ δέκα χρόνια αργότερα –το 1998– το ποσό αυτό ανήλθε σε 5,2 τρισεκατομμύρια δολάρια. Όπως σημειώνεται σε έκθεση του ΟΟΣΑ, μεταξύ 1985 και 1994 η αύξηση των υπεράκτιων κεφαλαίων ήταν πενταπλάσια, ενώ το 1994 περισσότερα από 200 δισεκατομμύρια δολάρια έρρεαν σε φορολογικά λιμάνια της Καραϊβικής Θάλασσας και του Νότιου Ειρηνικού.
Ο μεγαλύτερος φορολογικός παράδεισος στον κόσμο –σε όρους κεφαλαίων, όπου το επιτόκιο σε λογαριασμούς ξένων τραπεζών πληρώνεται ακαθάριστο και δεν υπάρχει μηχανισμός για ανταλλαγή πληροφοριών για τις επενδύσεις– είναι οι ΗΠΑ (Manhattan). Χαρακτηριστικά, σήμερα μπορείς να φτιάξεις εταιρεία στο Delaware μέσω διαδικτύου, χωρίς ιδιαίτερες διατυπώσεις. Ο δεύτερος μεγαλύτερος φορολογικός παράδεισος είναι το Λονδίνο[9].

Στο πλαίσιο του ΟΟΣΑ, η Επιτροπή Φορολογικών Θεμάτων έχει ξεκινήσει από το 1998, μια προσπάθεια προσδιορισμού και εξάλειψης των δυσμενών φορολογικών πρακτικών (harmful tax practices) –τόσο των κρατών-μελών όσο και τρίτων χωρών– θεωρώντας ότι η διάβρωση της φορολογικής βάσης από αυτές τις πρακτικές, συνιστά σοβαρή απειλή για τις οικονομίες των ανεπτυγμένων χωρών.
Βέβαια, θα πρέπει να σημειωθεί ότι υπάρχει αντίδραση κατά των δραστηριοτήτων του Ο.Ο.Σ.Α., κυρίως από τις ΗΠΑ, οι οποίες απέσυραν άμεσα την υποστήριξή τους στον οργανισμό, προβάλλοντας το επιχείρημα –ακούστε, ακούστε– ότι …δεν θα πρέπει να παρεμβάλλεται σε θέματα κυρίαρχων κρατών. Επίσης, η ένωση των χωρών της Καραϊβικής είναι εναντίον της πίεσης που ασκείται από τον Ο.Ο.Σ.Α..

Κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής της G20 –τον Απρίλιο του 2009– η Επιτροπή του ΟΟΣΑ ανακοίνωσε ότι έχει ήδη καθορίσει τα κριτήρια χαρακτηρισμού μιας χώρας ως "φορολογικού παράδεισου", έχοντας μάλιστα καταρτίσει κατάλογο 45 χωρών/περιοχών που πληρούν αυτά τα κριτήρια. Σημειωτέον, ότι μεταξύ των κρατών αυτών συγκαταλέγονταν η Ελβετία, η Αυστρία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο, το Λιχτεστάιν και το Μονακό, αλλά όχι οι ΗΠΑ (Δείτε στη φωτογραφία τις χώρες με τον κόκκινο κύκλο)

Τότε αντέδρασαν οι υπόλοιπες χώρες γιατί μπήκαν στη λίστα και κάνοντας λόγο για διακριτική μεταχείριση υπέρ των ΗΠΑ. Ελβετία και Λουξεμβούργο εξέφρασαν την αγανάκτησή τους για το γεγονός ότι συγκαταλέγονται στη «γκρίζα λίστα» των φορολογικών παραδείσων που έδωσε στη δημοσιότητα ο Οργανισμός για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ).
Η Ελβετία –δια στόματος του υπουργού Οικονομικών Χανς-Ρούντολφ Μερτζ– "αποδοκίμασε τη διαδικασία και τα κριτήρια που χρησιμοποιήθηκαν για την κατάρτιση της λίστας", και διαβεβαίωσε ότι "δεν αποτελεί φορολογικό παράδεισο", υπενθυμίζοντας την άρση του τραπεζικού απορρήτου, στην οποία προέβη τον περασμένο Μάρτιο.
Οι αρχές του Λιχτενστάιν από την πλευρά τους επιβεβαιώνουν την πρόθεσή τους να πάψουν να περιλαμβάνονται στη λίστα αυτή –τηρώντας τα κριτήρια τραπεζικής ασφάλειας του ΟΟΣΑ– και έχουν ήδη ξεκινήσει διμερείς συζητήσεις με τη Γερμανία και τη Βρετανία, ενώ είναι διατεθειμένες να συνεργαστούν και με τις υπόλοιπες χώρες –ιδιαίτερα τη Γαλλία– για το σκοπό αυτό.
Εδώ –λαμβάνοντας αφορμή και από τη απαξιωτική τοποθέτηση του Πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου, προς την ελληνική αποστολή γενικότερα κατά την πρόσφατη Σύνοδο του Eurogroup– θα ήθελα να επισημάνω ότι μεγάλες διαμαρτυρίες υπήρξαν τότε και από τον Ζ. Κ. Γιούνκερ.
Ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ χαρακτήρισε "ακατανόητη" την αντιμετώπιση αυτή, ενώ εξέφρασε τη διαπίστωση ότι στη λίστα συγκαταλέγονται ευρωπαϊκές χώρες, αλλά καμία πολιτεία των ΗΠΑ. Ο κ. Γιούνκερ είναι μάλιστα εκείνος, ο οποίος ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, είχε κατονομάσει συγκεκριμένα ως φορολογικούς παραδείσους τις αμερικανικές πολιτείες του Ντελαγουέαρ, του Γουαϊόμινγκ και της Νεβάδας. "…Εάν πρέπει να υπάρξει μία τέτοια λίστα, η Αμερική αξίζει σίγουρα μία καλή θέση…", δήλωσε.
Έ, βέβαια! Όταν θίγονται τα ζωτικά μας συμφέροντα …δαγκώνουμε!
Έτσι δεν είναι κε Ζαν Κλοντ Γιούνκερ;
Αλήθεια, κε Γιούνκερ –με αφορμή και το περίφημο “The game is over” που εκστομίσατε προχθές προς τον Έλληνα Υπουργό Οικονομικών– δεν μας λέτε τώρα και …τι παράγει το Λουξεμβούργο;
Εκτός φυσικά από τραπεζικά προϊόντα και από δραστηριότητες υπεράκτιων εταιριών!!!

Έχει επιχειρηθεί κατηγοριοποίηση των Διεθνών Υπεράκτιων Οικονομικών Κέντρων/φορολογικών παραδείσων σε 3 κατηγορίες, οι οποίες με το δικό τους ξεχωριστό τρόπο προστατεύουν την ανωνυμία του ιδιοκτήτη ή του πραγματικού δικαιούχου των κεφαλαίων που εμπιστεύονται εκεί.
Στον αγγλοσαξονικό τύπο, προστατεύεται μεν το τραπεζικό απόρρητο, αλλά η ταυτότητα των συναλλασσομένων μπορεί να φανεί είτε κατά τον έλεγχο του συναλλάγματος (όταν δεν πρόκειται για κατοίκους της περιοχής) είτε κατά τη φάση υπογραφής συμβάσεων καταπιστεύματος, όπου τα ονόματα των πραγματικών μετόχων ή των τρίτων που μεσολαβούν αντ’ αυτών, αναγράφονται στη σύμβαση.
Στο δεύτερο τύπο –του ελβετικού δικαίου– δεν προβλέπεται συναλλαγματικός έλεγχος και η μόνη περίπτωση αποκάλυψης της πραγματικής ταυτότητας του ιδιοκτήτη της εταιρείας, είναι κατά την υπογραφή σύμβασης καταπιστευτικής μεταβίβασης κυριότητας.
Η τρίτη κατηγορία είναι αυτή των «παραδείσων» που εγγυώνται την ανωνυμία. Εδώ δεν ελέγχεται καθόλου το συνάλλαγμα και οι μετοχές εταιρειών εκδίδονται ανώνυμες χωρίς εγγυήσεις από τους διευθύνοντες.

Εν κατακλείδι, σχετικά με την προαναφερόμενη συνταγή των offshore εταιριών, το παράδοξο έγκειται στο ότι δεν πρόκειται για κατασκεύασμα κάποιων ιδιωτών συμβούλων, αλλά για δημιούργημα κρατικών οντοτήτων, τις οποίες εν συνεχεία ακολούθησαν οι ιδιώτες, με πρωτοπόρο τον χώρο της Ναυτιλίας. Είναι εντυπωσιακή η διαπίστωση, ότι τα περισσότερα κράτη δεν αποτρέπουνεάν δεν ενθαρρύνουν κιόλας– την ανάπτυξη των πρακτικών φοροδιαφυγής εις βάρος άλλων κρατών.


[1] Kennedy R.,  Irwin B. (1999)  “Offshore Corporations-A Brief Introduction”, Harvard Business Review 9-799-119. 
[2] «Κύπρος ένα διεθνές επιχειρηματικό κέντρο» Κεντρική Τράπεζα Κύπρου, Διεύθυνση Διεθνών Δραστηριοτήτων, Λευκωσία 2001. 
[3] «Η Ελληνική επιχείρηση και η Κυπριακή εταιρεία Διεθνών Δραστηριοτήτων» Ηλιάδης, Πασχαλίδης, Χατζηαναστασίου και Σία. 
[4] Ε.Β.Ε. Θεσσαλονίκης 18/6/2004.
[5] Ινστιτούτο Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων Κύπρου.
[6] Συνέντευξη του γ.γ. του υπουργείου Εμπορίου της Κύπρου κ. Γεώργιου Νεοφύτου. 
[7] Εφημερίδα «Φιλελεύθερος Κύπρου» της 10/11/2003 .
[8] Neal T. (2001) “The offshore solution”, U.S.A.
[9] Δουβής Π. (2003) “Offshore δραστηριότητες”, Αθήνα.
_____________________

Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010

ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΘΥΠΟΤΑΞΗ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΚΑΙ Η ΡΟΜΠΟΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. .............................................................................."ΚΑΙ ΗΜΕΙΣ ΑΔΩΜΕΝ................... ΦΙΛΟΚΑΛΟΥΝΤΕΣ ΜΕΤ' ΕΦΤΕΛΕΙΑΣ...."

 

Θέλουν να διαβάζουν τη σκέψη των επιβατών


ΤΕΛ ΑΒΙΒ Ισραηλινή εταιρεία ανάπτυξης νέων τεχνολογιών με το εύγλωττο όνομα WeCU, ομόηχο με την αγγλική φράση «we see you» («σας βλέπουμε»), προσπαθεί να δημιουργήσει ένα μηχάνημα που θα... διαβάζει τη σκέψη για να εντοπίζονται ύποπτοι για τρομοκρατία στα αεροδρόμια.

Μετά τους σαρωτές που δείχνουν γυμνό το ανθρώπινο σώμα, η WeCU επιχειρεί να κατασκευάσει ένα σκάνερ που θα αποκωδικοποιεί τη σκέψη του ταξιδιώτη, ο οποίος μάλιστα δεν θα γνωρίζει ότι υποβάλλεται σε έλεγχο.

Το σύστημα βασίζεται σε τεχνικές που χρησιμοποιούν οι ανιχνευτές ψεύδους: στην προβολή εικόνων ή συμβόλων στις οθόνες αεροδρομίων οι οποίες θα προκαλούν κάποια συναισθηματική ή σωματική αντίδραση σε όποιον είναι επίδοξος τρομοκράτης. Η διαδικασία αναμένεται να διαρκεί λιγότερο από ένα λεπτό. «Η λογική είναι ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να μην αντιδράσουν, ακόμη και ελάχιστα, σε εικόνες οι οποίες τους είναι οικείες και εμφανίζονται ξαφνικά σε μη αναμενόμενα μέρη. Η αντίδρασημπορεί να είναι ένα βλεφάρισμα, αύξηση των καρδιακών παλμών, ταχύτερη αναπνοή ή κάποια νευρική κίνηση. Το σύστημα WeCU θα χρησιμοποιεί ανθρώπους για ένα μέρος της παρατήρησης των υποκειμένων αλλά θα βασίζεται κυρίως σε κρυφές κάμερες ή καλυμμένους βιομετρικούς αισθητήρεςοι οποίοι είναι σε θέση να ανιχνεύουν μια ελάχιστη αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος και του καρδιακού παλμού» λέει ο Εούντ Γκίβον της WeCU.

Η εταιρεία άρχισε να αναπτύσσει το αμφιλεγόμενο σύστημα ανίχνευσης το 2003 έπειτα από μια σειρά πολύνεκρων τρομοκρατικών επιθέσεων στο Ισραήλ. Ενδιαφέρον για τέτοιου είδους σαρωτές φέρεται ότι έχει εκδηλώσει το υπουργείο Εσωτερικής Ασφαλείας των ΗΠΑ.

____________________________


Αναδημοσίευση από ΤΟ ΒΗΜΑ , 30.01.2010

Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010

Ο ιμπεριαλισμός είναι ικανός για όλα τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας

 ΑΝΑΓΚΑΙ Α   ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ

Εδώ και πολλά χρόνια γίνεται λόγος για τη δυνατότητα πρόκλησης τεχνητών σεισμών και μάλιστα ως μυστικό όπλο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, με το οποίο μπορεί να καταστρέψει χώρες και να υποτάξει Λαούς που αντιστέκονται στην παγκοσμιοποίηση του Κεφαλαίου.
Μόνο διεστραμένα και εγκληματικά μυαλά θα μπορούσαν να σκεφτούν τέτοια όπλα και δυστυχώς υπάρχουν πολλά τέτοια στα εργαστήρια του πενταγώνου και των μυστικών υπηρεσιών του Ηγεμόνα, από τα οποία δεν θα μάθουμε ΠΟΤΈ την αλήθεια. Επειδή όμως ο  ιμπεριαλισμός είναι ικανός για όλα τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, ακόμα και γι' αυτό που ενυπόγραφα γίνεται  λόγος στο παρακάτω σημείωμα, εκείνο που απομένει στην  ανθρωοπότητα είναι να τελειώσει σύντομα με τον ιμπεριλαισμό και το σύστημα του καπιταλισμού που τον γενάει, πριν είναι αργά γι' αυτήν.
Κ.Λ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ 
ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΚΑΙ ΒΓΑΛΤΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ


**********
1

Αμερικανική δοκιμή με υψηλής συχνότητας 

ραδιοκύματα προκάλεσε το σεισμό στην Αϊτή

Ο σεισμός προκλήθηκε από δοκιμή νέου αμερικανικού υπερόπλου

του Κώστα Μπετινάκη

http://www.styx.gr


Πληροφορία που προήλθε από τον ρωσικό στόλο, αναφέρει ότι ο σεισμός της Αϊτής προκλήθηκε από δοκιμή νέου αμερικανικού «σεισμικού όπλου», το οποίο δοκιμάστηκε με το ενδεχόμενο να χρησιμοποιηθεί εναντίον του Ιράν.

Παρόμοια καταγγελία έκανε και ο πρόεδρος της Βενεζουέλα Ούγκο Τσάβεζ, υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για υπόγεια αμερικανική δοκιμή ενόψει του πολέμου με το Ιράν.

Ο τηλεοπτικός σταθμός Russia Today, μετέδωσε ότι και η Μόσχα έχει κατηγορηθεί για την κατοχή και χρήση παρόμοιου όπλου.

Το 2002 ηγέτης πολιτικού κόμματος στη Γεωργία είχε κατηγορήσει τη Ρωσία ότι επίτηδες προκάλεσε σεισμική δόνηση στη Γεωργία.

Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες αναφέρουν ότι τον προηγούμενο μήνα ανάλογη «σεισμική δοκιμή» είχαν πραγματοποιήσει οι ΗΠΑ και στον Ειρηνικό, με αποτέλεσμα να προκληθεί σεισμική δόνηση μεγέθους 6.5 Ρίχτερ, που έγινε αισθητή και στην πόλη Εύρηκα της Καλιφόρνια.

Με τον τρόπο αυτό ενισχύεται η υποψία πως "κάτι γνώριζαν οι ΗΠΑ" και για το λόγο αυτό είχαν "προτοποθετήσει" στο νησί τον υποδιοικητή του Νότιου Στόλου ναύαρχο P. K. Keen. Για να βρίσκεται εκεί και να επιβλέψει στην διακίνηση της βοήθειας που "αν χρειαζόταν" θα έστελνα εκεί οι ΗΠΑ.

Οι δοκιμές αυτές εντάσσονται στο πρόγραμμα High Frequency Active Auroral Research Program (HAARP), που μπορεί να προκαλέσει καιρικές ανωμαλίες, όπως πλημμύρες, ξηρασίες και τυφώνες.

Μελετητές, έχουν συνδέσει το πρόγραμμα αυτό με το ενδεχόμενο να είχε δοκιμαστεί και στην πρόκληση του σεισμού 7,8 Ρίχτερ που είχε σημειωθεί στην κινεζική πόλη Sichuan στις 12 Μαΐου 2008.

Το πρόγραμμα αυτό δοκιμάζεται στις ΗΠΑ από το 1970 και αρχικά είχε επικεντρωθεί στη δημιουργία "shockwave bombs".

Η Ρωσία είχε ήδη καταγγείλει τον αμερικανικό στρατό ότι χρησιμοποιεί παρόμοια όπλα και ότι τα είχε χρησιμοποιήσει προκαλώντας τον φονικό σεισμό των 7,2 Ρίχτερ στο Αφγανιστάν, το Μάρτιο του 2002.

Στα μέσα του 1990 στην Κρατική Δούμα της Ρωσίας είχε γίνει επερώτηση από 90 βουλευτές που υποστήριζαν ότι οι ΗΠΑ δημιουργούν ένα νέο γεωφυσικό όπλο που μπορεί να προκαλέσει αναταράξεις στον φλοιό της Γης με υψηλής συχνότητας ραδιοκύματα". 


@@@@@@@@@@@@@@@@@@@


2

Η Νότια Στρατιωτική Διοίκηση των ΗΠΑ (SOUTHCOM) είχε έτοιμο σχέδιο βοήθειας στην Αϊτή, 24 ώρες πριν τον σεισμό

A Haiti disaster relief scenario had been envisaged at the headquarters of US Southern Command (SOUTHCOM) in Miami one day prior to the earthquake.

The holding of pre-disaster simulations pertained to the impacts of a hurricane in Haiti. They were held on January 11. (Bob Brewin, Defense launches online system to coordinate Haiti relief efforts (1/15/10) -- GovExec.com, complete text of article is contained in Annex)


http://www.globalresearch.ca/index.php?context=va&aid=17122

The Defense Information Systems Agency (DISA), which is under the jurisdiction of the Department of Defense (DoD), was involved in organizing these scenarios on behalf of US Southern Command.(SOUTHCOM).

Defined as a "Combat Support Agency", DISA has a mandate to provide IT and telecommunications, systems, logistics services in support of the US military. (See DISA website: Defense Information Systems Agency).

On the day prior to the earthquake, "on Monday [January 11, 2010], Jean Demay, DISA's technical manager for the agency's Transnational Information Sharing Cooperation project, happened to be at the headquarters of the U.S. Southern Command in Miami preparing for a test of the system in a scenario that involved providing relief to Haiti in the wake of a hurricane." (Bob Brewin, op cit, emphasis added)

by Michel Chossudovsky

Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2010

ΕΦΙΑΛΤΙΚΕΣ ΟΜΟΛΟΓΙΕΣ

"Με το χρυσάφι μπορούμε 
να αγοράσουμε τις πιο ανεξάρτητες
συνειδήσεις, μπορούμε να χορηγούμε 
όλα τα κρατικά δάνεια και μετέπειτα 
να κρατάμε κράτη στο έλεός μας. 
Ήδη οι κύριες τράπεζες, οι συναλλαγές 
ολόκληρου του κόσμου, οι πιστώσεις 
όλων των κυβερνήσεων 
είναι στα χέρια μας". 
(Ραββίνος Reicham).

ΑΥΤΗ Η ΑΘΛΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ 
ΑΝΙΣΟΚΑΤΑΝΟΜΗ 
ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ.
ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΙΚΑΙΗ 
ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ 
ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ 
ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ



Στα χέρια λίγων ο παγκόσμιος πλούτος:


1. Το 2 % του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 50 % του παγκόσμιου πλούτου.


2. Το 48 % του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 49 % του παγκόσμιου πλούτου.


3. Το 50 % του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 1 % του παγκόσμιου πλούτου.