Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2008

ΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ;

"Ο απαισιόδοξος οικονομολόγος

Νουριέλ Ρουμπινί"


του Γιώργου Αγγελόπουλου

(Αναδημοσίυση απο ΤΑΝΕΑ 25.09.2008)


Ο Νουριέλ Ρουμπινί είναι ο οικονομολόγος που προέβλεψε τις διαδοχικές κρίσεις που αντιμετωπίζει η παγκόσμια οικονομία. Κατά τη γνώμη του, βρισκόμαστε ίσως στην «αρχή του τέλους της αμερικανικής αυτοκρατορίας».

Στις 7 Σεπτεμβρίου 2006, ο Ρουμπινί, καθηγητής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, ανακοίνωνε σε ομιλία του στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ότι μέσα στους επόμενους μήνες ή χρόνια μια μεγάλη κρίση θα εκδηλωνόταν στην αγορά ακινήτων.

Η ομήγυρη τον αντιμετώπισε με σκεπτικισμό, ακόμη και αστειευόμενη με την πρόβλεψή του- την εποχή εκείνη η οικονομία σημείωνε άνοδο και ο Ρουμπινί είχε τη φήμη του απαισιόδοξου. Λίγους μήνες μετά, το 2007, ξεσπούσε η κρίση των ενυπόθηκων δανείων υψηλού κινδύνου.

Όταν ο Ρουμπινί επέστρεψε στο ΔΝΤ τον Σεπτέμβριο του 2007, προέβλεψε μια κρίση ρευστότητας με επιπτώσεις σ΄ όλους τους τομείς του χρηματιστικού συστήματος. Τούτη τη φορά ουδείς γέλασε. Σ΄ όλη τη διάρκεια του 2007, είχε επιμείνει στο καταστροφολογικό σενάριό του, ακόμη κι όταν η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ έλαβε μέτρα μετά την κατάρρευση της επιχειρηματικής τράπεζας Βear Stearns και πολλοί οικονομολόγοι αναθάρρησαν με την ανάκαμψη που ακολούθησε.

Δεν επαληθεύτηκαν βέβαια όλα όσα είχε προβλέψει, όμως η τρέχουσα κρίση προσελκύει ακόμη περισσότερο την προσοχή στις εκτιμήσεις του 50χρονου καθηγητή, ο οποίος συναντιέται με διοικητές κεντρικών τραπεζών και υπουργούς Οικονομικών στην Ευρώπη και την Ασία και συνεχίζει τις μη κομφορμιστικές προφητείες του στο πολύ δημοφιλές μπλογκ του (www. rgemonitor. com/blog/roubini). Ο Νουριέλ Ρουμπινί ήταν σ΄ όλη του τη ζωή ένα «αουτσάιντερ». Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από Ιρανοεβραίους γονείς, τους οποίους ακολούθησε στην Τεχεράνη όταν ήταν 2 ετών, μετά στο Τελ Αβίβ και τέλος στην Ιταλία όπου τελείωσε το λύκειο. Μετά εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ και έκανε το διδακτορικό του στο Χάρβαρντ, στη διεθνή οικονομία.

Εδώ και μήνες έχει προαναγγείλει μια ύφεση 18 μηνών που θα είναι «η σοβαρότερη που γνώρισαν οι ΗΠΑ έπειτα από εκείνη του 1929». Πιστεύει πως οι δημόσιες αρχές θα πρέπει τώρα να αρχίσουν να ενισχύουν αυτούς που δανείστηκαν με υποθήκες και όχι τους επενδυτές. «Είτε εθνικοποιούμε τις τράπεζες είτε εθνικοποιούμε τα ενυπόθηκα δάνεια», συνοψίζει στους «Νιου Γιορκ Τάιμς». «Αλλιώς όλοι θα καούν... Ανεύθυνοι άνθρωποι εξέθρεψαν αυταπάτες λέγοντας πως η κρίση αυτή δεν αφορά παρά τα ενυπόθηκα δάνεια υψηλού κινδύνου.

Όμως έχουμε προβλήματα και με τις πιστωτικές κάρτες, τα φοιτητικά δάνεια, τα δάνεια για αγορά αυτοκινήτου, τις ενυπόθηκες εμπορικές πιστώσεις, το χρέος των επιχειρήσεων και τα δάνεια που χρηματοδότησαν τις εξαγορές επιχειρήσεων», υπενθυμίζει. «Δεν είναι μόνον η αγορά των υποθηκών που διατρέχει υψηλό κίνδυνο, αλλά το χρηματιστικό μας σύστημα στο σύνολό του».

Όσο για τις ΗΠΑ, «από τη στιγμή που έχεις ελλειμματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, εξαρτάσαι από την καλή θέληση ξένων», υπογραμμίζει. «Είναι ίσως η αρχή του τέλους της αμερικανικής αυτοκρατορίας».

Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2008

'ΕΞΩ ΟΙ ΓΙΑΝΚΗΔΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ".. ΚΑΤΩ Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΣΜΟΣ

Η

Βολιβία

δεν είναι

Χιλή




Της ΚΟΡΙΝΑΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

(ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ της 21.09.2008)


«Αν δεν δράσουμε άμεσα, σε 30 χρόνια ίσως να βλέπουμε ντοκιμαντέρ για τη Βολιβία σαν αυτά που βλέπουμε σήμερα για τον Σαλβαδόρ Αλιέντε». Με αυτά τα λόγια, η πρόεδρος της Αργεντινής, Κριστίνα Φερνάντες, έδωσε το «διά ταύτα» της σοβαρής κρίσης που συγκλόνισε τη Βολιβία.

«Εξω οι γιάνκηδες» γράφει το γκράφιτι. Η Φερνάντες, άλλωστε, ήταν εκείνη που είχε και την πρωτοβουλία για την έκτακτη σύνοδο της Ενωσης Νοτιοαμερικανικών Κρατών (UNASUR), η οποία εξέφρασε την ομόφωνη υποστήριξή της στον πρόεδρο της Βολιβίας, Εβο Μοράλες, και καταδίκασε κάθε απόπειρα που διακυβεύει την εδαφική ακεραιότητα και τη δημοκρατική νομιμότητα στη χώρα.

Σήμερα, η κρίση των δυο τελευταίων εβδομάδων που έφερε τη Βολιβία στο χείλος της αβύσσου δείχνει να βαίνει προς εκτόνωση. Μετά τα άγρια επεισόδια που προκάλεσαν τον θάνατο δεκάδων ανθρώπων, στην πλειονότητά τους οπαδών του Μοράλες, και την αποπομπή του αμερικανού πρεσβευτή Φίλιπ Γκόλντμπεργκ, εξαιτίας του θολού ρόλου που διαδραμάτιζε στη χώρα, στρατός και αστυνομία έχουν θέσει υπό έλεγχο τις τέσσερις επαρχίες της ανατολικής Βολιβίας, όπου σημειώθηκε η ανταρσία της δεξιάς αντιπολίτευσης.

Οι κυβερνήτες τους, μετά την αποτυχία τους να αποσταθεροποιήσουν τη νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση και να κερδίσουν υποστήριξη από το εξωτερικό, αναγκάστηκαν να καθήσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τον πρόεδρο Μοράλες. Διεθνείς παρατηρητές στις διαπραγματεύσεις συμμετέχουν σε ρόλο παρατηρητή η Καθολική Εκκλησία και μεγάλοι διεθνείς οργανισμοί, όπως η UNASUR, ο ΟΗΕ, η Ευρωπαϊκή Ενωση και ο Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών, αποδεικνύοντας ότι η βολιβιανή κρίση δεν αποτελεί πια απλή εσωτερική υπόθεση.

Το γιατί είναι αυτονόητο: Η Βολιβία, εκτός του ότι είναι μια φτωχή χώρα που πρώτη φορά στην ιστορία της εξέλεξε έναν ιθαγενή πρόεδρο, ο οποίος φιλοδοξεί να βγάλει τους συμπατριώτες του από την εξαθλίωση, διαθέτει τα δεύτερα σημαντικότερα κοιτάσματα φυσικού αερίου στη Νότια Αμερική μετά τη Βενεζουέλα.

H Σύνοδος των ηγετών της Λ. Αμερικής στήριξε ομόφωνα τον Μοράλες. Οποιαδήποτε αποσταθεροποίηση στη Βολιβία ενδέχεται να επιφέρει σοβαρή ενεργειακή και οικονομική κρίση και σε αρκετές γειτονικές χώρες, με πρώτες την Αργεντινή και τη Βραζιλία, που είναι οι βασικοί αγοραστές του βολιβιανού φυσικού αερίου. Επιπλέον, ο κλονισμός ή και η ανατροπή του Εβο Μοράλες θα σημάνει το καμπανάκι και για αρκετές άλλες προοδευτικές κυβερνήσεις στη Νότια Αμερική. Το γεγονός μάλιστα ότι η Βολιβία έζησε μια από τις χειρότερες κρίσεις των τελευταίων χρόνων πάνω στην 35η επέτειο του πραξικοπήματος που ανέτρεψε τον Σαλβαδόρ Αλιέντε στη Χιλή οδηγεί αναπόφευκτα σε συνειρμούς.


Κυρίως, όταν ο αμερικανικός παράγοντας προσπαθεί να απλώσει άλλη μία φορά τα πλοκάμια του, αφ' ενός χρηματοδοτώντας, σύμφωνα με πολλές ενδείξεις, τη δεξιά αντιπολίτευση της Βολιβίας, αφ' ετέρου στήνοντας μια καλά ενορχηστρωμένη προπαγάνδα στα ΜΜΕ.

Πριν από λίγες μέρες, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ κατέταξε τη Βολιβία, μαζί με τη Βιρμανία και τη Βενεζουέλα, στη μαύρη λίστα των κρατών που δεν προσφέρουν αρκετά στον αγώνα κατά της διακίνησης ναρκωτικών.Μία εβδομάδα νωρίτερα, οι «New York Times» δημοσίευαν εκτενές άρθρο με τίτλο «Η Βολιβία είναι ένας απρόθυμος σύμμαχος, τη στιγμή που οι ΗΠΑ προωθούν τον αγώνα κατά των ναρκωτικών», ενώ σύμφωνα με τη «Washington Post», «ο Εβο Μοράλες οδηγεί τη χώρα του στη διάλυση ή στον εμφύλιο πόλεμο», για να αναφερθούμε σε μερικά μόνο από τα προπαγανδιστικά κείμενα.Αλλο τώρα, άλλο το 1973.

Η διαφορά με το 1973 είναι ότι ο Μοράλες, σε αντίθεση με τον Αλιέντε, δεν είναι μόνος, όπως αποδείχθηκε περίτρανα και από την έκτακτη σύνοδο της νεοσύστατης UNASUR στο Σαντιάγο της Χιλής, η οποία, κατά γενική ομολογία, χειρίστηκε με επιτυχία την πρώτη της σοβαρή πρόκληση. Αν έχει βγει κάτι θετικό από την κρίση της Βολιβίας, είναι ακριβώς αυτό, καθώς και το γεγονός ότι ο Εβο Μοράλες μπορεί να διαπραγματευθεί από θέση ισχύος με τους εκπροσώπους της αντιπολίτευσης, οι οποίοι, όπως και οι αμερικανοί προστάτες τους, ίσως αρχίσουν να λαμβάνουν επιτέλους το μήνυμα: ότι δηλαδή η εποχή που η Ουάσιγκτον ανέτρεπε στη σειρά τις προοδευτικές κυβερνήσεις στη Λατινική Αμερική, σε συνεργασία με τις τοπικές ελίτ, έχει περάσει προ πολλού.

Στο ίδιο συμπέρασμα κατέληγε και μια πρόσφατη έκθεση του Συμβουλίου Εξωτερικών της Ουάσιγκτον: «Εάν κάποτε υπήρξε μια εποχή αμερικανικής ηγεμονίας στη Λατινική Αμερική, αυτή έχει λήξει».

Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2008

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ LATINΟAMERICANOS ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΡΑΒΩΣΕΙ

Κήρυξαν «πόλεμο»

στις ΗΠΑ





Κλιμακώνεται η οργή των αριστερών της Λατινικής Αμερικής κατά της Ουάσιγκτον



ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Κίττυ Ξενάκη



ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΑ :Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2008

Η πολιτική αναταραχή μαίνεται στη Βολιβία και μαζί με αυτήν η κρίση στις σχέσεις του «αριστερού» τμήματος της Λατινικής Αμερικής με τις ΗΠΑ.

Ο Έβο Μοράλες διέταξε χθες τη σύλληψη ενός πολιτικού αντιπάλου του- από αυτούς που συνωμοτούσαν, κατά τον ίδιο, με τον απελαθέντα Αμερικανό πρεσβευτή για να τον ανατρέψουν. Βολιβιανοί στρατιώτες συνέλαβαν τον Λεοπόλντο Φερνάντες, τον δεξιό κυβερνήτη της επαρχίας Πάντο, με την κατηγορία της «γενοκτονίας». Πιο συγκεκριμένα, ο Φερνάντες κατηγορείται ότι διέταξε την περασμένη εβδομάδα τη δολοφονία τουλάχιστον 15 υποστηρικτών του Βολιβιανού προέδρου, Έβο Μοράλες. Ταυτόχρονα με την είδηση της σύλληψης, πάντως, ο Μοράλες δήλωσε πως ελπίζει να συμφωνήσει σύντομα σε διαπραγματεύσεις με τους αντιπάλους του- το τελευταίο δεκαπενθήμερο έχει χάσει ουσιαστικά τον έλεγχο της μισής χώρας, τέσσερις επαρχίες με δεξιούς κυβερνήτες έχουν στραφεί εναντίον του διεκδικώντας περισσότερη αυτονομία, μεγαλύτερο μερίδιο από τα έσοδα που φέρνει στη Βολιβία το φυσικό αέριο και ματαίωση του προγραμματισμένου δημοψηφίσματος για ένα νέο Σύνταγμα που εξασφαλίζει μεγαλύτερη δύναμη στους πλειοψηφούντες ιθαγενείς και εκτάσεις στους ακτήμονες χωρικούς.

Από το Σαντιάγο όπου συναντήθηκαν χθες, οι ηγέτες της Κολομβίας, του Εκουαδόρ, της Αργεντινής, της Βραζιλίας, της Παραγουάης, της Ουρουγουάης, της Βενεζουέλας και της Χιλής εξέφρασαν την πλήρη στήριξή τους στον Βολιβιανό πρόεδρο ζητώντας τον τερματισμό της βίας.

«Πυροσβέστης»

Τον ρόλο του «πυροσβέστη» μεταξύ του Μοράλες και της αντιπολίτευσης φέρεται να έχει αναλάβει ο μετριοπαθής πρόεδρος της Βραζιλίας Λούλα ντα Σίλβα.
Σύμφωνα με την ισπανική εφημερίδα «Εl Ρais» ο Λούλα δεν θέλει ούτε εξωτερικές παρεμβάσεις στην κρίση ούτε στομφώδη κατηγορητήρια εναντίον των ΗΠΑ.
Ο Ούγκο Τσάβες, αντιθέτως, επιμένει στον δρόμο της αντιπαράθεσης. Πέντε ημέρες αφότου απέλασε με τη σειρά του τον Αμερικανό πρεσβευτή στο Καράκας και απείλησε να αναστείλει τις εξαγωγές πετρελαίου στις ΗΠΑ, ανακοίνωσε χθες πως σχεδιάζει την ερχόμενη εβδομάδα ταξίδι στην Κίνα, στην οποία έχει δηλώσει επανειλημμένως ότι θέλει να πουλήσει περισσότερο πετρέλαιο.

Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2008

ΗΓΕΜΟΝΙΚΑ ΠΑΙΓΝΙΔΙΑ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΣΚΑΚΙΕΡΑ

Το ιρανικό χαρτί της Ρωσίας

του P. SAFAROV

(ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ
http://www.monthlyreview.gr/ 05/09/2008)

Η αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Νότιας Οσσετίας και της Αμπχαζίας από τη Ρωσία είναι ένα αναγκαίο βήμα για την προστασία αυτών των δημοκρατιών από μια νέα γεωργιανή επιθετικότητα. Βέβαια, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα σχέδια των ΗΠΑ για ενσωμάτωση της Ουκρανίας και της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ, η κατάσταση κοντά στα ρωσικά σύνορα παραμένει ανησυχητική.

Την ίδια στιγμή η Μόσχα έχει πολλές δυνατότητες να λάβει ισορροπημένα αντίμετρα στα εχθρικά σχέδια του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Ειδικότερα η Ρωσία μπορεί να στηριχθεί σε αυτές τις χώρες που αντιτίθενται αποτελεσματικά στην επέκταση των ΗΠΑ και των δορυφόρων τους. Μόνο συλλογικές προσπάθειες μπορούν να βοηθήσουν στη δημιουργία μίας κατάστασης η οποία –αν δεν εξαλείψει τουλάχιστον– μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο μετασχηματισμού του Ψυχρού Πολέμου σε τοπικές και παγκόσμιες συγκρούσεις.Για παράδειγμα, η Μόσχα μπορεί να ενισχύσει τους στρατιωτικο-τεχνικούς δεσμούς της με τη Συρία και να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις για την επαναδραστηριοποίηση της στρατιωτικής της παρουσίας στην Κούβα.

Βέβαια, το σοβαρότερο βήμα το οποίο φοβούνται οι ΗΠΑ και ιδιαίτερα το Ισραήλ (παρεπιμπτόντως το Ισραήλ προμηθεύει όπλα στη Γεωργία) είναι η αναθεώρηση της εξωτερικής πολιτικής της Μόσχας σε σχέση με το Ιράν. Μια στρατηγική συμμαχία που θα περιλαμβάνει την υπογραφή μιας νέας πολιτικο-στρατιωτικής συμφωνίας με το Ιράν, μπορεί να αλλάξει ολόκληρη τη γεωπολιτική εικόνα του σύγχρονου κόσμου.

Θα προκύψουν νέες συμμαχικές σχέσεις με την εγκατάσταση τουλάχιστον δύο στρατιωτικών βάσεων σε στρατηγικές περιοχές του Ιράν. Μια στρατιωτική βάση θα μπορούσε να δημιουργηθεί στα βόρεια της χώρας στην ιρανική επαρχία του Ανατολικού Αζερμπαϊτζάν και μια άλλη στο νότο, στο νησί Κεσμ στον Περσικό Κόλπο. Έχοντας μια βάση στο Ανατολικό Αζερμπαϊτζάν η Ρωσία θα μπορεί να παρακολουθεί τις στρατιωτικές δραστηριότητες του Αζερμπαϊτζάν, της Γεωργίας και της Τουρκίας και να μοιράζεται τις πληροφορίες με το Ιράν.Μια στρατιωτική βάση στο νησί Κεσμ θα επιτρέψει στη Ρωσία να ελέγχει τις δραστηριότητες του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στον Περσικό Κόλπο, καθώς και αυτές του Ιράκ και άλλων αραβικών χωρών. \

Με τη χρησιμοποίηση ειδικών οργάνων η Ρωσία θα έχει τη δυνατότητα να ελέγχει ποιος εισέρχεται στα Στενά και τι είδους φορτίο μεταφέρει.Για πρώτη φορά η Ρωσία θα έχει τη δυνατότητα να σταματά ύποπτα πλοία και να ελέγχει το φορτίο τους, πράγμα που κάνουν συστηματικά οι Αμερικανοί σε αυτή τη ζώνη για πολλές δεκαετίες. Σε αντάλλαγμα για τις στρατιωτικές της βάσεις, η Ρωσία μπορεί να βοηθήσει τους Ιρανούς να αναπτύξουν συστήματα σύγχρονης αεράμυνας σε όλη την περίμετρο των συνόρων – για παράδειγμα, η Τεχεράνη χρειάζεται τα σύγχρονα πυραυλικά συστήματα S-400.Η ιρανική ηγεσία παρακολουθεί με προσοχή τις αναφορές για τις μυστικές συμφωνίες της γεωργιανής κυβέρνησης που παρέχουν εν λευκώ στις ΗΠΑ και στο Ισραήλ τη δυνατότητα χρησιμοποίησης του γεωργιανού εδάφους για πυραυλικές και αεροπορικές επιθέσεις εναντίον των εγκαταστάσεων του Ιράν, αν παραστεί ανάγκη.

Ένας άλλος γείτονας, η Τουρκία, δεν είναι μόνο ένα μέλος του ΝΑΤΟ αλλά και ένας ισχυρός περιφερειακός αντίπαλος και οικονομικός ανταγωνιστής του Ιράν. Επιπρόσθετα, το Αζερμπαϊτζάν έχει γίνει ο κυριότερος εταίρος της Δύσης στο ζήτημα της μεταφοράς των εν ενεργεία πόρων της Κασπίας στις παγκόσμιες αγορές. Οι Ιρανοί ανησυχούν επίσης για τα σχέδια του Μπακού να δώσει στο δυτικό κεφάλαιο (κυρίως στο αμερικανικό) πρόσβαση στον αποκαλούμενο τομέα του Αζερμπαϊτζάν στην Κασπία, γεγονός που προμηνύει νέες συγκρούσεις, γιατί το νομικό status της Κασπίας Θάλασσας δεν έχει αποσαφηνισθεί μέχρι σήμερα.

Η Ρωσία και το Ιράν μπορούν επίσης να επιταχύνουν τη διαδικασία ενός καρτέλ παραγωγής φυσικού αερίου, το οποίο ο Τύπος ήδη ονομάζει «ΟΠΕΚ του φυσικού αερίου».Η Ρωσία και το Ιράν καταλαμβάνουν την πρώτη και τη δεύτερη θέση αντίστοιχα όσον αφορά τα αποθέματα φυσικού αερίου. Και οι δύο μαζί κατέχουν περισσότερο από 60% των παγκόσμιων αποθεμάτων. Επομένως, ακόμα και ένας μικρός συντονισμός για τη διαμόρφωση μιας κοινής τιμολογιακής πολιτικής μπορεί να υποχρεώσει τον μισό πλανήτη, και τουλάχιστον σχεδόν ολόκληρη την Ευρώπη, να μετριάσει τις φιλοδοξίες του και να αντιμετωπίζει τους εξαγωγείς φυσικού αερίου φιλικότερα.Κινούμενη προς συμμαχικές σχέσεις η Ρωσία μπορεί να αναπτύξει συνεργασία με το Ιράν σε όλους τους τομείς, περιλαμβανομένης και της μηχανικής πυρηνικής ενέργειας. Η Ρωσία μπορεί να κερδίσει δεκάδες δισεκατομμυρίων δολαρίων μόνο από την κατασκευή πυρηνικών εργοστασίων στο Ιράν. Η Τεχεράνη μπορεί να λάβει όχι μόνο οικονομική, αλλά και πολιτική υποστήριξη από τη Ρωσία για την ανάπτυξη του δικού της τομέα ατομικής ενέργειας.Παράλληλα, ενόψει της άμεσης διάλυσης της CIS από την οποία ήδη αποχώρησε η Γεωργία, η Ρωσία μπορεί να επιταχύνει τη διαδικασία αποδοχής του Ιράν ως ισότιμου μέλους στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης. Με τη συμμετοχή του Ιράν, μιας από τις σημαντικότερες χώρες του ισλαμικού κόσμου, ο οργανισμός μπορεί να αλλάξει ουσιαστικά, τόσο στο επίπεδο της δυναμικής του όσο και στο επίπεδο του περιφερειακού του ρόλου.

Το Ιράν ως μέλος του Οργανισμού, θα βρεθεί κάτω από τη συλλογική ομπρέλα του η οποία περιλαμβάνει πυρηνικά κράτη όπως η Ρωσία και η Κίνα. Αυτό θα θέσει τα θεμέλια για ένα ισχυρό άξονα Ρωσίας–Ιράν–Κίνας, τον οποίο οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους φοβούνται τόσο πολύ.